🎈 Art 42 Ustawy O Vat

Art. 96 ust. 9i ustawy o VAT. jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 96 ust. 9a pkt 4 ustawy o VAT, wykaże że prowadzi działalność gospodarczą, a wystawienie faktury lub faktury korygującej, o których mowa w art. 96 ust. 9a pkt 4 ustawy o VAT, było wynikiem pomyłki lub nastąpiło bez wiedzy podatnika. Art. 96 ust. 9j ustawy o VAT z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 przychód z działalności wykonywanej osobiście pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i 1. Na podstawie art. 16 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 296 i 1579 oraz z 2017 r. poz. 1139) ogłasza się w załączniku do niniejszego obwieszczenia jednolity tekst ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), z uwzględnieniem 1) ilość i rodzaj towarów nie wskazują na ich przeznaczenie handlowe; 2) odbiorca nie jest obowiązany do uiszczenia opłat na rzecz nadawcy w związku z otrzymaniem przesyłki; 3) przesyłki mają charakter okazjonalny. 2. Towary, o których mowa w ust. 1, są zwolnione od podatku w ramach następujących norm: 1) Autopromocja. W przypadku eksportu towarów zastosowanie ma stawka 0%, oczywiście pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej (art. 42 ust. 4 – 6 ustawy o VAT). Stosownie do art. 29a ust. 10 pkt 2 ustawy o VAT podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem art. 29a ust. 13 ustawy o VAT, obniża się o wartość zwróconych towarów. Uwaga: Gdy po wystawieniu faktury dokonano zwrotu podatnikowi towarów, podatnik wystawia fakturę korygującą (zob. art. 106j ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT). W przypadkach, o których mowa w ust. 4d i 10, podmioty dokonujące wypłat należności za pośrednictwem rachunków papierów wartościowych albo rachunków zbiorczych są obowiązane do przekazania podmiotom prowadzącym te rachunki informacji o występowaniu pomiędzy nimi a podatnikiem powiązań w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 5 oraz przekroczeniu kwoty, o której mowa w ust. 12, co Usług edukacyjne a VAT. W świetle przepisów ustawy o VAT (art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania oraz dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane zwolnione są od podatku VAT. W przypadku świadczenia usług, które są przeznaczone wyłącznie na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych lub członków stowarzyszenia, do określenia miejsca świadczenia stosuje się odpowiednio przepisy art. 28c. (dalej: „ustawa o VAT”), a tym samym wypełnia obowiązek przewidziany w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT i posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowych dostaw zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywców na terytorium państw członkowskich innych niż terytorium kraju. W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że faktura VAT (dokumentująca sprzedaż przedmiotowej nieruchomości) na której wykazano jako stawkę zw. (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku VAT) jest prawidłowa, należy uznać za prawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których Q05K5ht. W przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) stawka podatku wynosi, co do zasady zero proc., zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT. Przy czym opodatkowanie w tej wysokości ma charakter warunkowy, tzn. znajduje zastosowanie, gdy spełnione zostaną przesłanki dokumentacyjne. W myśl bowiem art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, jednym z warunków zastosowania zerowej stawki jest dysponowanie dowodami, które jednoznacznie potwierdzają, że będące przedmiotem dostawy towary zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Kwestia właściwego dokumentowania wywołuje liczne spory podatników i organów podatkowych. Warto mieć przy tym na uwadze stanowisko zaprezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lipca 2017 r. (I FSK 2169/15). W rozpatrywanej sprawie podatnik utrzymywał, że przeprowadził dostawy do innego kraju członkowskiego UE, które jego zdaniem korzystały ze stawki preferencyjnej zero proc. Przedstawione przez niego w toku kontroli podatkowej dokumenty ograniczały się jednak do faktur z umieszczoną na nich informacją o treści: „potwierdzam odbiór przedmiotu dostawy w siedzibie nabywcy" wraz z datą. Podatnik powoływał się jeszcze na zeznania świadków. NSA (potwierdzając stanowisko organu podatkowego oraz sądu I instancji) stwierdził, że takie dowody są niewystarczające dla potwierdzenia WDT. Dowody podstawowe... W przywołanej sprawie transport towaru miał być zorganizowany przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy (z uzasadnienia wyroku wynika, że transport nie był przeprowadzony przez przewoźnika lub spedytora). W tego rodzaju przypadkach, w świetle art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, dowodem na dokonanie WDT powinna być specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku. Przy czym, stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy o VAT, oprócz wskazanej specyfikacji podatnik powinien posiadać dokument zawierający co najmniej: 1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów; 2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy; 3) określenie towarów i ich ilości; 4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju; Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ 5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu – w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego. W regulacjach tych wskazano na tzw. dokumenty podstawowe, które wystarczają do właściwego udokumentowania dostawy wewnątrzwspólnotowej. ...i uzupełniające Można jednak wyróżnić także dokumenty uzupełniające, stosowane wówczas gdy dokumenty podstawowe nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego. W art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, wskazano że są nimi w szczególności: 1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie; 2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu; 3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania; 4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Przywołany wyrok potwierdził, że same dokumenty uzupełniające (przy braku podstawowych) mogą w niektórych przypadkach potwierdzać WDT w dostateczny sposób. NSA wskazał, przy tym, że przepisy przewidują pewną elastyczność w zakresie sposobu dokumentowania WDT. Można się więc posługiwać różnymi dowodami, pod warunkiem, że dowodzą wewnątrzwspólnotowy charakter danej dostawy. Faktura z adnotacją może nie wystarczyć Dopuszczalna elastyczność w przedstawionym zakresie nie oznacza jednak, zdaniem sądu, że podatnicy nie muszą dokładać staranności odnośnie do wypełniania obowiązków dokumentacyjnych. W rozpatrywanym przypadku dostawca przedstawił zasadniczo jeden rodzaj dowodu, jakim były faktury z adnotacjami o przyjęciu towaru w innym państwie. Zdaniem NSA, nie było to wystarczające. Adnotacji nie można było bowiem uznać za pochodzące od odbiorcy – zwłaszcza że nie zawierały one żadnych podpisów, a jedynie daty. Ponadto sąd nie dopuścił, żeby braki dokumentacyjne były zastępowane dowodem z przesłuchań świadków. Zauważono bowiem, że w odpowiednich przepisach mowa jest zasadniczo o dokumentach. Świadkowie mogą być powoływani w takich sytuacjach co najwyżej dodatkowo. Z tych powodów NSA uznał dostawy podatnika za niedostatecznie udokumentowane, aby zastosować do nich zerową stawkę VAT. podstawa prawna: art. 41 ust. 3, art. 42 ust. 1, 3 , 4 i 11 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1221 ze zm.) Zdaniem autora Dowód odbioru powinien pochodzić od nabywcy - Michał Samborski, doradca podatkowy w ECDDP sp. z Jak słusznie zauważył NSA, adnotacje na fakturach nie mogły być przypisane nabywcy. Niewątpliwie, nie sposób uznać takich dokumentów za wystarczające. Zawraca przy tym uwagę to, że sąd jednocześnie zdaje się sugerować, iż gdyby adnotacje na fakturach były podpisane przez nabywcę, to rozstrzygniecie mogło być inne. Sąd przyjmuje tym samym zapewne, że dla udowodnienia WDT może wystarczać każdy dokument sporządzony przez nabywcę towarów. Jest to uzasadnione tym, że to właśnie unijny kontrahent może potwierdzać fakt dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej. Przy czym należy zastrzec, że posługiwanie się jedynie fakturami z adnotacją nabywcy może w praktyce powodować problemy dowodowe, zwłaszcza jeśli w takiej fakturze nie byłoby wszystkich danych wskazanych w art. 42 ust. 4 ustawy o VAT. Nietrudno sobie bowiem wyobrazić, że organy podatkowe w wielu przypadkach kwestionowałyby rzetelność takiego dowodu. Dlatego też wskazane byłoby gromadzenie dodatkowych dokumentów takich jak korespondencja handlowa (np. w formie odrębnego oświadczenia nabywcy o tym, że towar do niego trafił), zamówienia oraz dowody zapłaty. Warto przy tym podjąć starania, żeby takie dowody były łatwe do powiązania ze sobą oraz z wystawioną fakturą (na przykład: w korespondencji nabywca wskazałby na otrzymanie towaru zgodnego z konkretną fakturą i zamówieniem). Na to, że warto posiadać cały komplet dokumentów wskazują liczne stanowiska organów, np. interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 8 lipca 2015 r. (IPPP3/4512-470/15-2/RD). Biorąc pod uwagę praktykę (prezentowaną przez organy zwłaszcza w trakcie kontroli podatkowych), rekomendowane jest, aby podatnicy dokonujący WDT nie poprzestawiali na jednym dowodzie, nawet jeśli jest to oświadczenie nabywcy. Podatnicy, którzy spóźnią się ze złożeniem comiesięcznej informacji podsumowującej VAT-UE do 25-go dnia m-ca lub jej nie złożą, muszą się liczyć z odebraniem przez urząd skarbowy prawa do stosowania 0% stawki VAT przy WDT. Jednym z nowych warunków zastosowania stawki 0% jest złożenie informacji podsumowującej VAT-UE – stanowi o tym nowo dodany art. 42 ust. 1a pkt 1 ustawy o VAT (która została znowelizowana Ustawą z 28 maja 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw, i opublikowana w Dzienniku Ustaw 25 czerwca br. w poz. 1106). Wprowadziła ona zmiany do ustawy o VAT dotyczące transakcji wewnątrzwspólnotowych (WDT) z dniem 1 lipca br. Nowe obowiązki dotyczące VAT-UE w ramach WDT Nowe regulacje nakładają na podatników obowiązek składania zbiorczej informacji VAT-UE o dokonanych wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, w cyklu comiesięcznym. Termin składania VAT-UE upływa każdorazowo wraz z 25. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych (wskazanych w ust. 1 pkt 1-4). W odniesieniu do jakich WDT grozi utrata stawki 0% VAT? Literalna treść regulacji daje prawo do uznania, że brak złożenia informacji podsumowującej VAT-UE, albo złożenie tej informacji po terminie może spowodować odebranie podatnikowi przez organy podatkowe prawa do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do: wszystkich dostaw wewnątrzwspólnotowych ujętych w informacji VAT-UE złożonej po terminie, albo wszystkich dostaw wewnątrzwspólnotowych, które miały być ujęte w informacji VAT-UE, która nie została przez podatnika złożona za określony miesiąc. Art. 100 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT: „informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1 pkt 1–4.” Możliwość złożenia wyjaśnień i odwołania W sytuacji złożenia VAT-UE po terminie lub nie złożenia jej wcale, podatnik jest uprawniony do złożenia pisemnych wyjaśnień dot. zaistniałych uchybień. Powinien to zrobić „należycie”, zgodnie z regulacjami zawartymi w art. 42 ust. 1a ustawy o VAT. Wyjaśnienia powinien skierować do naczelnika urzędu skarbowego. Jeśli organ skarbowy uzna owe wyjaśnienia za dokonane „nienależycie” i ich nie uwzględni, wyda decyzję „wymiarową”. Podatnikowi przysługuje od niej odwołanie do izby administracji skarbowej, a także możliwość zaskarżenia jej przed sądem administracyjnym. Potrzebujesz wsparcia dla swojej firmy w tym trudnym czasie? Skorzystaj z pakietu szczepionkowego Grant Thornton >>. Te usługi pomogą Tobie przetrwać kryzys >>. oprac. HZK za The Center of Excellence, Outsourcing Grant Thornton za Tagi0% VATdomiarskarbówkastawka 0% VATtransakce wewnątrzwspólnotoweustawa o VATVATVAT-UEWDTZobacz także Zmiany w przepisach o wiążącej informacji stawkowej Od 1 stycznia 2021 r. zmianie ulegną przepisy regulujące zasady wydawania wiążących informacji stawkowych (WIS). Zmieniony zostanie art. 42a ustawy o VAT, który definiuje instytucję WIS. Zgodnie z obecnym brzmieniem przepisu art. 42a ustawy o VAT WIS zawiera - oprócz opisu towaru lub usługi będących jej przedmiotem (art. 42a pkt 1) oraz właściwej stawki podatku VAT (art. 42a pkt 3) - również klasyfikację przedmiotu WIS według odpowiedniej klasyfikacji, tj. towaru według CN albo PKOB, usługi według PKWiU (art. 42a pkt 2). Mając na względzie to, że WIS może być stosowana również do innych niż stosowane stawek VAT (np. split payment), regulacji ustawy o VAT, gdzie towary klasyfikowane są według PKWiU, zaproponowano umożliwienie otrzymywania przez podatników WIS również dla towarów, które klasyfikowane są według PKWiU. Ma to zapewnić zmiana w zakresie art. 42a pkt 2 ustawy o VAT. Nowe przepisy przewidują, że WIS nie będą wydawane, gdy w sprawie, o którą pyta podatnik, prowadzone jest postępowanie podatkowe bądź sprawa została rozstrzygnięta w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego (proponowane dodanie ust. 3a oraz 3b do art. 42b ustawy o VAT). Proponowana nowelizacja ma wprowadzić do ustawy o VAT nowy przepis art. 42ca. Przepis ten wyłącza wynikającą z wydanej wiążącej informacji stawkowej ochronę podatnika będącego adresatem WIS oraz innych podmiotów korzystających z WIS w sytuacji nadużycia prawa. Jeżeli przedmiot WIS będzie stanowił element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, organy podatkowe będą mogły określić podatek z pominięciem WIS. Ponadto zaproponowano wprowadzenie do ustawy o VAT przepisu art. 42ha, który ustanawia regulację, zgodnie z którą WIS będzie ważna przez okres 5 lat od dnia jej wydania. Aktualne regulacje w zakresie WIS nie określają terminu jej ważności, jednak WIS może wygasnąć z mocy prawa w sytuacji, gdy przepisy dotyczące VAT zostaną zmienione bądź uchylone. Analogiczne rozwiązanie, czyli 5-letni okres ważności, ma dotyczyć również WIS zmienionych na podstawie art. 42h ust. 2 albo 3, tj. na podstawie decyzji Szefa Krajowej Administracji Skarbowej albo Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wydawanych w przypadkach określonych w tych przepisach, np. w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości WIS spowodowanej błędną wykładnią przepisów czy też niewłaściwą oceną co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Takie decyzje zmieniające WIS również będą ważne w okresie 5 lat od ich wydania. Czytaj więcej w artykule: "Jak przygotować się do zmian 2021 w VAT i akcyzie" >> Samochód w firmie Kompleksowe opracowanie dotyczące rozliczania używania samochodu w firmie w świetle obowiązujących przepisów o podatkach dochodowych i VAT. Prosty, zrozumiały język, wiele problemów zilustrowanych na przykładach. Poradnik niezbędny każdemu przedsiębiorcy. Kup już za: zł Potwierdzenie posiadania przez nabywcę właściwego i ważnego numeru identyfikacyjnego dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanego przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, wraz z potwierdzeniem dokonania dostawy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (dokumenty spedycyjne lub oświadczenie nabywcy) upoważniają podatnika do zastosowania stawki podatku 0 proc. dla dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. W myśl art. 5 ust. 1 pkt 5 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( nr 54, poz. 535, ze zm.; dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają: 1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, 2. eksport towarów, 3. import towarów, 4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, 5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W myśl art. 13 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. A zatem dostawy towarów dokonywane przez kontrahentów z różnych państw UE traktowane są jako dostawy wewnątrzwspólnotowe. Jeśli przy tym spełniono określone przesłanki ustawowe, to polski podatnik VAT dokonujący takiej transakcji na rzecz kontrahenta znajdującego się na obszarze UE może zastosować preferencyjną, 0-procentową, stawkę podatku od towarów i usług. Wg art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Stosownie do treści art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0 proc., z zastrzeżeniem art. 42. Przepisy art. 42 ust. 1 ustawy o VAT szczegółowo określają warunki zastosowania 0-procentowej stawki podatku, a mianowicie wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 proc., pod warunkiem że: 1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; 2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Pierwszy z ww. warunków zastosowania preferencyjnej stawki VAT dotyczy dokonania dostawy na rzecz podatnika posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Należy podkreślić, że ustawodawca w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT nie wskazuje, w jaki sposób należy uzyskać potwierdzenie faktu, iż nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla potrzeb wewnątrzwspólnotowych transakcji, nadany przez państwo członkowskie. Zgodnie z art. 97 ust. 17-19 ustawy o VAT na wniosek zainteresowanego biuro wymiany informacji o podatku od towarów i usług lub naczelnik urzędu skarbowego potwierdza zidentyfikowanie bądź nie potwierdza zidentyfikowania określonego podmiotu na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Wniosek o identyfikację składa się na piśmie, faksem, telefonicznie lub pocztą elektroniczną. Ponadto Ministerstwo Finansów na swojej stronie internetowej odsyła zainteresowanych do systemu wymiany informacji VIES, stwierdzając: „Na stronie internetowej Komisji Europejskiej ( możliwe jest dokonanie potwierdzenia numerów identyfikacyjnych VAT swoich kontrahentów z państw członkowskich Unii Eu... Od 1 stycznia 2021 r. czeka nas rewolucja w handlu z Wielką Brytanią. Przyczyną jest oczywiście brexit. Z dzisiejszego wpisu dowiesz się jakie skutki wywoła on w VAT. Aby opracowanie było czytelne, to w tym artykule opisuję jedynie przypadki, gdy transakcja odbywa się pomiędzy podatnikami (jeżeli wymagane, to również zarejestrowanymi do VAT UE). Nie opisuję tutaj sposobu rozliczania świadczeń na rzecz konsumentów. Okres przejściowy od 1 lutego do 31 grudnia 2020 r. Kwestie związane z wystąpieniem Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej regulowane są umową o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej. Dalej będę ją nazywał po prostu umową. Formalnie brexit miał miejsce 31 stycznia 2020 r. W odniesieniu do szeregu kwestii wprowadzono jednak okres przejściowy trwający do 31 grudnia 2020 r. (art. 126 umowy). Okres ten dotyczył również VAT. Jeżeli więc na przestrzeni 2020 r. dokonywaliśmy dostaw towarów do Wielkiej Brytanii, to rozpoznawaliśmy je zasadniczo jako WDT. Natomiast nabycia towarów z Wielkiej Brytanii stanowiły zasadniczo WNT. Transakcje od 1 stycznia 2021 r. Wpis ten podzielimy sobie na następujące rodzaje transakcji jakie mogą wystąpić od 1 stycznia 2021 r. dostawy, w ramach których towary są wywożone do Wielkiej Brytanii (sprzedaż towarów); zakupy, w ramach których towary są przywożone z Wielkiej Brytanii do UE (zakup towarów); usługi, które świadczymy na rzecz podmiotu z Wielkiej Brytanii (świadczenie usług); usługi, które nabywamy od podmiotu z Wielkiej Brytanii (nabycie usług). W umowie przewidziano, że jeszcze przez co najmniej 4 lata odmienny status będzie miała Irlandia Północna. Zatem wszystkie powyższe transakcje rozważymy też w kontekście kontaktów handlowych z Irlandią Północną. Handel z Wielką Brytanią Zgodnie z art. 127 ust. 1 umowy, do końca 2020 r. prawo UE miało zastosowanie do Zjednoczonego Królestwa i na jego terytorium. Z tego względu w okresie przejściowym na gruncie VAT podmioty z Wielkiej Brytanii traktowaliśmy jako podatników podatku od wartości dodanej. Od 1 stycznia 2021 r. Wielką Brytanię traktujemy jako państwo trzecie. Zatem na gruncie VAT handel z tym państwem będzie rozliczany tak jak np. z Rosją, Chinami, czy USA. Natomiast podatnicy z tego kraju, w ramach nomenklatury z ustawy o VAT, będą podatnikami podatku o podobnym charakterze. Sprzedaż towarów do Wielkiej Brytanii Eksport towarów Jeżeli dokonasz dostawy towarów, które zostaną wysłane do Wielkiej Brytanii, to taka transakcja będzie stanowiła eksport towarów. Przy eksporcie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy, chyba że wcześniej otrzymasz zaliczkę. Możesz do takiej dostawy lub zaliczki zastosować stawkę 0%, pod warunkiem że towary zostaną wywiezione poza UE i w odpowiednim terminie otrzymasz dokument IE-599 (dokument celny potwierdzający wywóz towarów poza UE). Transakcję taką w cz. ewidencyjnej JPK wykażesz w polu K_22, a w cz. deklaracyjnej zbiorczo w polu P_22. A co w przypadku, gdy transport rozpoczął się w grudniu a towar dojechał do Wielkiej Brytanii w styczniu? Wówczas stosujemy art. 51 umowy, który stanowi, że decydujący jest moment rozpoczęcia transportu. W takim przypadku transakcję rozpoznamy jako WDT. Dostawa z montażem Inaczej musisz rozpoznać transakcję jeżeli dokonasz dostawy towaru z jego montażem w Wielkiej Brytanii (np. sprzedajesz linię produkcyjną montowaną przez Ciebie w tym państwie). Wówczas stosujemy art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym transakcja podlega VAT w państwie, w którym towar jest montowany. W takim przypadku formalnie dokonujesz dostawy towaru poza terytorium kraju. W cz. ewidencyjnej JPK wykażesz taką transakcję w polu K_11, a w cz. deklaracyjnej zbiorczo w polu P_11. Nie wykazujesz jej w informacji podsumowującej. Zakup towarów z Wielkiej Brytanii Jeżeli dokonasz zakupu towaru, który zostanie przywieziony do UE z Wielkiej Brytanii, to taka transakcja będzie stanowiła dla Ciebie import towarów. Konieczne będzie dokonanie zgłoszenia celnego i rozliczenie cła oraz VAT. Obowiązanym do rozliczenia VAT od importu towarów jest podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła (tj. zasadniczo zgłaszający). Obowiązek podatkowy w imporcie towarów powstaje zasadniczo z chwilą powstania długu celnego. Podatek należny w przypadku importu towarów może być wykazywany na 3 sposoby, tj. w: zgłoszeniu celnym (art. 33 ustawy o VAT); deklaracji VAT (art. 33a); deklaracji importowej (art. 33b). Jeżeli rozliczasz import przy zastosowaniu art. 33a ustawy o VAT, to podstawę opodatkowania oraz podatek należny wykażesz w cz. ewidencyjnej JPK odpowiednio w polach K_25 i K_26, a zbiorczo w cz. deklaracyjnej w polach P_25 i P_26. Świadczenie usług na rzecz podmiotu z Wielkiej Brytanii Jeżeli chodzi o świadczenie usług to wielkiej rewolucji nie ma. Postępujemy jak dotychczas, z tym że kontrahenta brytyjskiego traktujemy jako podmiot spoza UE. W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu brytyjskiego, w pierwszej kolejności określić musisz miejsce (kraj) opodatkowania usługi. Jeżeli miejscem opodatkowania będzie Polska, to opodatkowujesz świadczenie wg stawki krajowej (np. usługa związana z nieruchomością położoną w Polsce). Jeżeli natomiast z tych reguł wyjdzie Ci, że usługa podlega VAT poza Polską, to rozpoznajesz tzw. eksport usług. Wówczas przy wystawianiu faktury nie musisz wskazywać nr VAT kontrahenta brytyjskiego. W cz. ewidencyjnej JPK wartość takiej usługi pokazujemy jedynie w polu K_11 (pomijamy pole K_12 ponieważ Brytyjczyk nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej). W cz. deklaracyjnej JPK pokazujemy zbiorczo wartość takich usług w polu P_11. Usługi nie wykazujemy w informacji podsumowującej ponieważ Brytyjczyk nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej. Nabycie usługi od podmiotu z Wielkiej Brytanii Jeżeli chodzi o nabywanie usług to tutaj również rewolucji nie ma. Zasadniczo najczęściej takie nabycie będzie stanowiło dla Ciebie import usług. Oczywiście najpierw ustal czy w ogóle dochodzi do importu usług. Jeżeli faktycznie dokonasz importu usług od podmiotu z Wielkiej Brytanii, to podstawę opodatkowania i podatek należny wykazujesz w cz. ewidencyjnej JPK odpowiednio w polach K_27 i K_28, natomiast w cz. deklaracyjnej JPK zbiorczo w polach P_27 i P_28. Pola K_29, K_30 oraz P_29, P_30 pomijasz ponieważ usługodawcą nie jest już podatnik podatku od wartości dodanej. Handel z Irlandią Północną W umowie przewidziano dodatkowy Protokół w sprawie Irlandii / Irlandii Północnej. Zgodnie z art. 8 protokołu na potrzeby handlu towarowego prawo UE stosowane jest w dalszym ciągu w odniesieniu do Irlandii Północnej. Prawa UE nie stosujemy natomiast w zakresie usług. Takie rozwiązanie ma trwać przez 4 lata, ale istnieje opcja jego przedłużenia (art. 18 ust. 5 protokołu). Sprzedaż towarów do Irlandii Północnej Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów Jeżeli dokonasz dostawy towaru wysyłanego do Irlandii Północnej, to taka transakcja może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Musi ona jednak spełnić wszystkie przesłanki wymienione w art. 13 ustawy o VAT. W szczególności w odniesieniu do nabywcy towarów. Z zasady ten nabywca musi być zidentyfikowany do celów transakcji wewnątrzwspólnotowych. I tutaj uwaga! Do podmiotów z Irlandii Północnej stosowany będzie nowy prefiks. Zamiast dotychczasowego GB, numer VAT takiego kontrahenta poprzedzamy prefiksem XI (art. 215 dyrektywy VAT). Jeżeli spełnisz warunki określone w art. 42 ustawy o VAT, to do dostawy możesz zastosować stawkę 0%. Taka transakcja podlega wykazaniu w cz. ewidencyjnej JPK w polu K_21 oraz zbiorczo w cz. deklaracyjnej w polu P_21. Wykazujesz ją również w informacji podsumowującej z użyciem prefiksu XI. Dostawa z montażem Może być tak, że dokonasz dostawy towarów z montażem – np. sprzedaż linię produkcyjną, którą montujesz i uruchamiasz w Irlandii Północnej. Wówczas transakcja ta stanowi dostawę towarów poza terytorium kraju. W cz. ewidencyjnej JPK wykażesz taką transakcję w polu K_11, a w cz. deklaracyjnej zbiorczo w polu P_11. Nie wykazujesz jej w informacji podsumowującej. Zakup towarów z Irlandii Północnej Jeżeli kupisz towar od podatnika z Irlandii Północnej i zostanie on przywieziony do Polski, to taka transakcja będzie dla Ciebie stanowiła wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Podstawę opodatkowania i podatek należny w cz. ewidencyjnej JPK wykażesz odpowiednio w polach K_23 i K_24 oraz zbiorczo w cz. deklaracyjnej w polach P_23 i P_24. Jeżeli podmiot irlandzki jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, to WNT musisz wykazać również w informacji podsumowującej i posłużyć się numerem VAT dostawcy z prefiksem XI. Świadczenie usług na rzecz podmiotu z Irlandii Północnej W przypadku świadczenia usług na rzecz podmiotu z Irlandii Północnej, w pierwszej kolejności określić musisz miejsce (kraj) opodatkowania usługi. Jeżeli miejscem opodatkowania będzie Polska, to opodatkowujesz świadczenie wg stawki krajowej (np. wykonujesz usługę transportową, której trasa przebiega w całości w Polsce). Jeżeli natomiast z tych reguł wyjdzie Ci, że usługa podlega VAT poza Polską, to rozpoznajesz tzw. eksport usług (np. usługa doradcza dla takiego podmiotu). Wówczas przy wystawianiu faktury nie musisz wskazywać nr VAT kontrahenta irlandzkiego. W cz. ewidencyjnej JPK wartość takiej usługi pokazujemy jedynie w polu K_11 (pomijamy pole K_12 ponieważ podmiot z Irlandii Północnej na potrzeby transakcji usługowych nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej). w cz. deklaracyjnej JPK pokazujemy zbiorczo wartość takich usług w polu P_11. Usługi nie wykazujemy w informacji podsumowującej ponieważ podmiot z Irlandii Północnej nie jest już podatnikiem podatku od wartości dodanej (status ten ma jedynie w odniesieniu do transakcji towarowych). Nabycie usługi od podmiotu z Irlandii Północnej W przypadku nabycia usługi najczęściej będziesz mieć do czynienia z importem usług. Oczywiście najpierw ustal czy w ogóle dochodzi do importu usług. Jeżeli faktycznie dokonasz importu usług od podmiotu z Irlandii Północnej, to podstawę opodatkowania i podatek należny wykazujesz w cz. ewidencyjnej JPK odpowiednio w polach K_27 i K_28, natomiast w cz. deklaracyjnej JPK w polach P_27 i P_28. Pola K_29, K_30 oraz P_29, P_30 pomijasz ponieważ usługodawcą nie jest już podatnik podatku od wartości dodanej (podmiot ten uznaje się za podatnika unijnego jedynie w obrocie towarowym). Inne tematy, które mogą Cię zainteresować:

art 42 ustawy o vat