🌠 Rehabilitacja Po Złamaniu Kości Łódeczkowatej

Cześć czas do powrotu sprawności po złamaniu kości piętowej w Twoim przypadku będzie zależny od rodzaju złamania, powikłań, wieku oraz urazów towarzyszących, zazwyczaj czas zrostu kości to 6-8 tyg, ale do tego trzeba dodać od 1-3 miesiąca rehabilitacji. Zerknij na mój portal o rehabilitacji Złamanie kości łódeczkowatej - przyczyny, objawy i leczenie. Złamanie kości łódeczkowatej to najczęstsze złaman. Złamanie trójkostkowe - przyczyny, leczenie i rehabilitacja. Złamanie trójkostkowe to połączone i jednoczesne z. Czułam, jakbym stąpała po rozżarzonych węglach. W żyłach krążyła tylko morfina i ketonal Rehabilitacja po złamaniu wyrostka rylcowatego kości promieniowej. Złamanie kości łódeczkowatej nadgarstka. 2022-06-21 2022-11-03. Obraz kliniczny złamania kostki bocznej bez przemieszczenia jest charakterystyczny dla większości złamań kości. Obejmuje: ograniczenie ruchomości stopy. Wszystkie te objawy są intensywniejsze w momencie, gdy dojedzie do zerwania więzozrostu piszczelowo-strzałkowego. Dodatkowo pacjent ma wrażenie niestabilności stopy. Rehabilitacja i fizjoterapia przy złamaniu rzepki. Niezależnie od tego, którą formę leczenia będzie trzeba zastosować, rehabilitacja będzie niezbędna. Należy rozpocząć ją praktycznie od razu po zdjęciu opatrunku gipsowego. Najważniejsza jest praca nad zwiększaniem wyprostu kolana, który został ograniczony w momencie kontuzji. Ortopedia Zabiegi laserowe. Lek. Tomasz Budlewski. 79 poziom zaufania. Jeżeli zrost nadal nie nastąpił konieczne jest badanie lekarskie, proszę koniecznie udać się do ortopedy. Odpowiedź udzielona automatycznie. Poniżej znajdziesz do nich odnośniki: Złamanie kości śródstopia z przemieszczeniem – odpowiada Lek. Sam zrost kostnych zależy od wielu czynników, które jednak zasadniczo mozna podzielić na dwie grupy. Do pierwszej należą te zależne "od samego ogranizmu" - kierujące i regulujące czynność kościotworzenia. Do drugiej, te które umozliwiają oragnizmowi "przeprowadzenie procesów gojenia" - czyli np. odpowiednia dieta, czasem Powikłania Powikłania kontuzji mogą wiązać się zarówno z patologią złamania, jak również nieodpowiednim leczeniem. Do najczęściej występujących należą: martwica bliższego fragmentu kości łódeczkowatej; zmiany zwyrodnieniowe w stawie promieniowo-łódeczkowatym; uszkodzenie nerwu pośrodkowego; opóźniony zrost; staw rzekomy. Wieloodłamowe złamanie przysady i nasady dalszej kości ramiennej – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. Komplikacje po złamaniu przynasady kości ramiennej – odpowiada Lek. Rafał Gryszkiewicz. Ból ręki w miejscu złamania i pojawianie się siniaków 4 miesiące po operacyjnym zespoleniu trzonu kości ramiennej – odpowiada Lek Wcześnie wdrożona rehabilitacja po złamaniu głowy kości promieniowej pozwala na odzyskanie pełnego zakresu ruchu stawu łokciowego i dobrą funkcję kończyny. Głównym problemem w przypadku złamań nie przemieszczonych, leczonych zachowawczo jest sztywność i ograniczenie ruchomości stawu łokciowego. Tomasz Kowalczyk. Złamanie III kości śródręcza – odpowiada Dr n. med. Piotr Żbikowski. Co może znaczyć stały ból ręki po złamaniu V kości śródręcza? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska. Złamanie kości śródręcza a opuchlizna – odpowiada Lek. Tomasz Kowalczyk. Złamanie drugiej kości śródręcza z przemieszczeniem Złamanie trójkostkowe - przyczyny, leczenie i rehabilitacja. Złamanie trójkostkowe to połączone i jednoczesne z. Złamanie nogi. Złamanie nogi, inaczej złamanie kończyny dolnej, t. Złamanie kości łódeczkowatej - przyczyny, objawy i leczenie. Złamanie kości łódeczkowatej to najczęstsze złaman 3kSO9aW. Złamanie nadgarstka następuje najczęściej na skutek upadku, podczas którego człowiek automatycznie próbuje podeprzeć się ręką. Ta część ręki ma skomplikowaną budowę, więc i złamania bywają niekiedy złożone. Jak wygląda leczenie? Objawy złamania nadgarstka Ludzki nadgarstek składa się z aż ośmiu kości: łódeczkowatej, księżycowatej, trójgraniastej, grochowatej, czworobocznej większej, czworobocznej mniejszej, główkowatej, haczykowatej. Tak złożona budowa umożliwia człowiekowi wykonywanie precyzyjnych ruchów dłonią, jednak fakt, że kości te są bardzo drobne, zwiększa ryzyko powstawania ich urazów. Złamanie nadgarstka często też bywa skomplikowane, kiedy pęka nie jedna, a kilka kości na raz lub gdy przy złamaniu kość się przemieszcza. Jak wygląda złamany nadgarstek i jakie symptomy świadczą o powstałym urazie? Objawy złamania nadgarstka to przede wszystkim: ból – ma on różne nasilenie w zależności od rodzaju złamania, obrzęk – opuchlizna po złamaniu nadgarstka niekiedy pojawia się od razu, innym razem – dopiero po jakimś czasie, zasinienie – również pojawiające się w różnych odstępach czasowych od powstania urazu, drętwienie palców – po złamaniu nadgarstka dochodzi czasem do ograniczonej ruchomości nie tylko w obrębie samego stawu, ale również całej dłoni, zniekształcenie stawu – złamany nadgarstek może być nie tylko spuchnięty, ale również nienaturalnie wykrzywiony. Niekiedy dochodzi do tzw. „cichego” złamania, które z początku wygląda bardziej na stłuczenie i bywa bagatelizowane przez pacjentów. Jak rozpoznać złamanie nadgarstka, kiedy nie daje ono od razu wyraźnych objawów (ból nie jest silny, a ręka nie puchnie w oczach)? Warto wówczas sprawdzić, czy ból nie nasila się podczas chwytania dłonią różnych przedmiotów lub podczas uciskania miejsca zwanego „tabakierką anatomiczną” – punktu dłoni umiejscowionego poniżej nasady kciuka. Złamanie nadgarstka z przemieszczeniem Ponieważ budowa ludzkiego nadgarstka jest tak złożona, wyróżnia się wiele rodzajów jego złamań. Najgroźniejsze i najtrudniejsze do wyleczenia jest złamanie nadgarstka z przemieszczeniem, kiedy pęknięta kość zmienia swoje fizjologiczne położenie. Wówczas objawy urazu są też najbardziej nasilone i długo się utrzymują. Najczęściej dochodzi do złamania kości nadgarstka zwanej łódeczkowatą (ok 70% wszystkich przypadków). Przeważnie następuje ono podczas uprawiania sportów, w których osoba aktywna narażona jest na upadek – jazdy na rolkach lub rowerze, jazdy konnej, łyżwach, nartach itd. Kiedy odłamki kości zostają przesunięte ze swego normalnego położenia, wówczas mówi się o złamaniu kości łódeczkowatej z przemieszczeniem. Do złamań w nadgarstku zalicza się również złamanie nasady dalszej kości promieniowej, czyli tej umiejscowionej między nadgarstkiem a łokciem. Wyróżnia się dwa podstawowe rodzaje urazów tej okolicy: złamanie Collesa – pęknięcie nasady dalszej kości promieniowej z przemieszczeniem w kierunku grzbietowym, powstaje z reguły na skutek silnego upadku na wyprostowaną rękę, złamanie Smitha (zwane też odwróconym złamaniem Collesa) – pęknięcie nasady dalszej kości promieniowej z przemieszczeniem w kierunku dłoniowym. Złamanie nadgarstka z przemieszczeniem jest zdecydowanie groźniejsze niż to bez przemieszczenia. Często wymaga ono interwencji chirurgicznej mającej na celu przywrócenie właściwej budowy stawu. Niekiedy podczas zabiegu w złamane miejsce wstawia się druty, których zadaniem jest stabilizacja kostnych odłamków. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka W zależności od rodzaju złamania lekarz wdraża odpowiednie postępowanie, by przywrócić ręce ruchomość i pierwotną sprawność. Niezwykle ważna dla odzyskania sprawności jest rehabilitacja nadgarstka po złamaniu. Ile trwa? Przede wszystkim zależy to od rodzaju urazu. Złamanie nadgarstka bez przemieszczenia goi się znacznie szybciej, a pełną ruchomość i precyzję można przywrócić ręce w niedługim czasie. Ważne jest jednak, by ćwiczenia rozpocząć jak najwcześniej. Jak ćwiczyć nadgarstek po złamaniu? Najlepiej zacząć wówczas, gdy ręka jeszcze usztywniona jest gipsem. Nie można wówczas poruszać samym stawem, ale próby poruszania palcami dłoni są istotne dla dalszego procesu przywracania sprawności. Po zdjęciu usztywnień pacjent powinien skonsultować się ze specjalistą celem dobrania właściwego zestawu ćwiczeń. Ponieważ rodzajów urazów jest bardzo wiele, najlepiej dopasować ćwiczenia indywidualne na nadgarstek po złamaniu – odpowiednie dla danego pacjenta i urazu, którego doznał. W rehabilitacji złamanego nadgarstka niezwykle ważna jest systematyczność. Bez niej znacząco wzrasta ryzyko pozostania zniekształceń, przykurczów czy ograniczenia ruchomości. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka z przemieszczeniem Każde złamanie z przemieszczeniem leczy się znacznie trudniej, ponieważ przed założeniem gipsu czy innego usztywnienia, konieczne jest przede wszystkim przywrócenie fizjologicznego ułożenia kostnych odłamków. Wymaga to operacji, a co za tym idzie – przecinania tkanek, których późniejsze gojenie również wydłuża rekonwalescencję. Aby ręka złamana w nadgarstku – w którym doszło do przesunięcia odłamków – odzyskała sprawność, rehabilitacja musi być bardzo regularna i długotrwała. Niekiedy trzeba roku lub nawet kilku lat, by przywrócić dłoni pierwotną siłę i ruchową precyzję. Rehabilitacja ręki po złamaniu nadgarstka często (oprócz ćwiczeń ruchowych) obejmuje zabiegi rehabilitacyjne, takie jak: laseroterapia, jonoforeza, krioterapia, magnetoterapia. Przyspieszają one gojenie, stymulując regenerację uszkodzonych tkanek. Zaniechanie rehabilitacji po złamaniu nadgarstka z przemieszczeniem może prowadzić do powikłań, które utrudniają późniejsze codzienne funkcjonowania. Wśród nich wymienia się m. in. zespół cieśni nadgarstka, trwałe zniekształcenie, ograniczoną ruchomość. Kość piszczelowa – budowa i choroby. Złamanie i stłuczenie Ból przedramienia: w różnych pozycjach. Przyczyny i leczenie Dziękujemy za przeczytanie naszego artykułu do końca. Jeśli chcesz być na bieżąco z informacjami na temat zdrowia i zdrowego stylu życia, zapraszamy na nasz portal ponownie! Złamania nadgarstka są dość powszechnym urazem, niestety często lekceważonym. W wyniku złamania dochodzi do zaburzenia wykonywania wielu podstawowych czynności. Zbagatelizowanie problemu może przyczyniać się do niesprawności oraz przewlekłych dolegliwości uniemożliwiających pracę, a także normalne życie. Nadgarstek to grupa kostek, które są ze sobą połączone niewielkimi stawami oraz licznymi więzadłami. Jest to również miejsce, w którym przebiega wiele naczyń krwionośnych i nerwów wpływających na prawidłową pracę ręki. Nadgarstek ma bardzo skomplikowaną budowę anatomiczną. Zamiast jednej główki stawowej w nadgarstku występuje osiem kości, które są ułożone kolejno w dwóch szeregach: bliższym oraz dalszym. W szeregu bliższym, licząc od strony kości promieniowej, znajdują się następujące kości:POLECAMY łódeczkowata, księżycowata, trójgraniasta, grochowata. Natomiast w skład szeregu dalszego, również licząc od strony kości promieniowej, wchodzą kości: czworoboczna większa, czworoboczna mniejsza, główkowata, haczykowata. Kości budujące nadgarstek posiadają po kilka powierzchni stawowych łączących się z sąsiednimi kośćmi zarówno w szeregu bliższym, jak i dalszym. Połączone dwa rzędy nadgarstka tworzą łuk, który jest zwrócony stroną wklęsłą do powierzchni dłoniowej, a stroną wypukłą do strony grzbietowej dłoni. Nadgarstek stanowi połączenie przedramienia z ręką. Funkcjonalność ręki w dużym stopniu zależy od stanu funkcjonalnego tego połączenia. Stabilizację nadgarstka zapewnia kompleks więzadeł, które należą do systemu wewnętrznego oraz zewnętrznego. Więzadła nadgarstka wewnętrzne odpowiadają za wiązanie kości nadgarstka ze sobą. Więzadło łódeczkowato-księżycowate posiada największe znaczenie kliniczne. Więzadła zewnętrzne łączą kości nadgarstka proksymalnie z kością promieniową oraz łokciową, natomiast dystalnie z kośćmi śródręcza. Więzadła położone po stronie dłoniowej są grubsze i liczniejsze niż więzadła grzbietowe. Ruchy w nadgarstku zachodzą w płaszczyźnie strzałkowej (zgięcie i wyprost) oraz w płaszczyźnie czołowej (odwiedzenie dopromieniowe oraz odwiedzenie odłokciowe). Charakterystyka kości nadgarstka Kość łódeczkowata Jest to największa kość szeregu bliższego nadgarstka. Odgrywa istotną rolę w jego funkcjonowaniu, jak również w czynności stawu promieniowo-nadgarstkowego, ponieważ odpowiada za prawidłowe ustawienie kości nadgarstka, tym samym wpływając na jego prawidłowy ruch. Do chropowatej powierzchni promieniowej przyczepia się więzadło poboczne promieniowe nadgarstka. Powierzchnia dłoniowa kości jest u góry wklęsła, a u dołu i bocznie wypukła, przez co tworzy w tym miejscu guzek kości łódeczkowatej. Do guzka przyczepia się troczek zginaczy oraz mięsień odwodziciel krótki kciuka. Kość łódeczkowata jest jedną z najczęściej kontuzjowanych kości w obrębie nadgarstka, gdyż podczas upadków na dłoniową powierzchnię ręki często dochodzi do jej księżycowata Ma półksiężycowaty zarys. Powierzchnia dalsza jest wklęsła i łączy się stawowo z końcem dalszym kości promieniowej, a także z krążkiem trójgraniasta Ma kształt przypominający piramidę skierowaną podstawą ku górze i bocznie. Do powierzchni łokciowej stanowiącej wierzchołek piramidy przyczepia się więzadło poboczne łokciowe grochowata Elementami różniącymi kość grochowatą od pozostałych jest jej nieznaczny rozmiar oraz występowanie tylko jednej powierzchni stawowej. Powierzchnia dłoniowa jest chropowata, ponieważ stanowi przyczep troczka zginaczy, więzadła kości grochowatej, a także mięśnia zginacza łokciowego nadgarstka oraz mięśnia odwodziciela palca małego. Po stronie promieniowej w niewielkim rowku przechodzi gałąź dłoniowa nerwu czworoboczna większa Jej powierzchnia dalsza jest siodełkowata, gdyż łączy się stawowo z pierwszą kością śródręcza. Na powierzchni dłoniowej można wyróżnić głęboką bruzdę, w której przechodzi ścięgno zginacza promieniowego nadgarstka. Bocznie od bruzdy znajduje się niewielki guzek, który stanowi przeczep dla troczka zginaczy. Do powierzchni dłoniowej przyczepiają się również ścięgna mięśnia przeciwstawiacza kciuka, a także mięśni odwodziciela oraz zginacza krótkiego czworoboczna mniejsza Jest najmniejszą kością szeregu dalszego. Powierzchnia dalsza jest siodełkowata i łączy się z drugą kością śródręcza. Do powierzchni dłoniowej przyczepia się mięsień zginacz krótki główkowata Jest największą kością ze wszystkich kości nadgarstka. Do powierzchni dłoniowej przyczepia się przywodziciel kciuka. Powierzchnia dalsza składa się z trzech części, które łączą się z drugą, trzecią i czwartą kością haczykowata Ma kształt klinowaty, podstawą jest skierowana ku dołowi. Posiada wyrostek haczykowaty. Powierzchnia dłoniowa stanowi przyczep troczka zginaczy, mięśnia zginacza krótkiego palca małego oraz mięśnia przeciwstawiacza palca małego. Połączenia nadgarstka Nadgarstek swą ruchomość zawdzięcza połączeniom stawowym z wieloma sąsiadującymi elementami kostnymi. Do stawów tych należą:Staw promieniowo-nadgarstkowy Jest to staw dwuosiowy. Odpowiada za ruchy zginania i prostowania, a także przywodzenia i odwodzenia. Kości szeregu bliższego łączą się z kośćmi przedramienia, tworząc staw promieniowo-nadgarstkowy. Panewka stawu promieniowo-nadgarstkowego jest utworzona przez powierzchnię nadgarstkową kości promieniowej oraz krążek śródstawowy położony między nadgarstkiem a kością łokciową. Główkę stawu stanowią trzy kości: łódeczkowata, księżycowata oraz trójgraniasta. Pierwszy szereg nadgarstka łączy się bezpośrednio z kością promieniową, a z kością łokciową łączy się poprzez chrząstkę trójkątną. W stawie tym znajdują się więzadła: więzadło poboczne promieniowe nadgarstka, więzadło poboczne łokciowe nadgarstka, – te więzadła występują po obydwu bocznych częściach nadgarstka, odpowiadają za hamowanie ruchów odwodzenia i przywodzenia ręki; więzadło promieniowo-nadgarstkowe dłoniowe, więzadło łukowate dłoniowe nadgarstka, więzadło łokciowo-nadgarstkowe dłoniowe, – te więzadła odpowiadają za ograniczenie zgięcia grzbietowego; więzadło promieniowo-nadgarstkowe grzbietowe, więzadło łukowate grzbietowe nadgarstka, – te więzadła ograniczają ruchy zgięcia dłoniowego. Staw śródnadgarstkowy Zwany również stawem dalszym ręki. Utworzony jest przez bliższy oraz dalszy szereg kości nadgarstka. Szczelina stawowa ma kształt litery S. W tym stawie zachodzi ruch zginania oraz prostowania międzynadgarstkowe Występują pomiędzy sąsiadującymi ze sobą kośćmi w pierwszym oraz drugim rzędzie nadgarstka. Kości są połączone poprzez torebki stawowe oraz więzadła. Więzadła są bardzo krótkie i płaskie. Zachodzące w tych stawach ruchy są dość mocno nadgarstkowo-śródręczne Występują poprzez połączenie kości drugiego rzędu nadgarstka z bliższymi końcami kości śródręcza. Stawy mają bardzo ograniczoną ruchomość, za wyjątkiem stawu kciuka. Lokalizacje złamań nadgarstka Złamania kości nadgarstka obejmują uraz każdej z ośmiu kości nadgarstka oraz obwodowych końców kości łokciowej lub promieniowej. Najczęściej dochodzi do złamania obwodowego końca kości promieniowej, które powszechnie jest określane jako złamanie kości łódeczkowatej Złamanie kości łódeczkowatej jest najczęściej występującym złamaniem kości nadgarstka. Powstaje w wyniku upadku na wyprostowaną rękę. Złamania kości łódeczkowatej są często niezauważane we wczesnym zdjęciu RTG. Złamanie może być widoczne dopiero po 7–14 dniach. Wyróżnia się cztery podstawowe typy złamań kości łódeczkowatej, w zależności od miejsca urazu: złamanie awulsyjne – będące wynikiem pociągania przez więzadło poboczne promieniowe, złamanie guzka (części dystalnej), złamanie trzonu (części środkowej), złamanie części bliższej. Złamania kości trójgraniastej Zaraz po złamaniach kości łódeczkowatej to najczęściej występujące złamania. Częstotliwość uszkodzeń tej kości jest wynikiem jej położenia. Złamania kości trójgraniastej można podzielić na: złamania awulsyjne, złamania trzonu kości. Złamania kości księżycowatej W dużej mierze są to złamania kompresyjne, które powstają na skutek zgniatania poprzez kość promieniową i główkowatą. Dzieje się tak w wyniku upadku na zgiętą dogrzbietowo i odłokciowo kości haczykowatej Do złamań kości haczykowatej dochodzi głównie w wyniku urazów bezpośrednich. Jest to wynik lokalizacji kości od strony łokciowej nadgarstka. Przy złamaniach kości haczykowatej może również dojść do uszkodzenia nerwu kości grochowatej Do złamań kości grochowatej ze względu na jej lokalizację dochodzi w wyniku upadku na dłoń bądź poprzez uderzenie. Złamania kości czworobocznej większej Do złamań kości czworobocznej większej dochodzi najrzadziej. Są one wynikiem urazów dalszej nasady kości promieniowej W zależności od sposobu upadku na rękę rozróżnia się dwa rodzaje złamań: złamanie Collesa – obejmuje nasadę dalszej kości promieniowej w odległości ok. 2,5 cm od stawu nadgarstka. Dochodzi do niego w wyniku upadku z równoczesnym podparciem się zgiętą grzbietowo dłonią o podłoże. Wskutek złamania nasady kości promieniowej część obwodowa kończyny przemieszcza się ku grzbietowi nadgarstka, złamanie Smitha – dochodzi do niego w wyniku upadku na grzbiet dłoni. Na skutek uszkodzenia część obwodowa przemieszcza się dłoniowo. Przyczyny Do przeciążeń nadgarstka oraz kontuzji dochodzi w wyniku przekroczenia fizjologicznego zakresu ruchomości. Najpowszechniejszą przyczyną złamania nadgarstka jest upadek na rękę w momencie wyciągnięcia jej przy próbie obrony przed zderzeniem z podłożem. Może mieć to miejsce podczas spaceru czy w trakcie uprawiania sportu. Złamanie nadgarstka może również nastąpić w wyniku: uderzenia o twardą powierzchnię, przygniecenia dłoni ciężkim przedmiotem, wypadku komunikacyjnego, osłabienia kości w wyniku osteoporozy. Stopień oraz rodzaj uszkodzenia są zależne od wielu czynników, takich jak wiek, stan kostny danego człowieka, jak również rodzaj uprawianego sportu czy aktywności. Objawy Główne objawy złamania nadgarstka są takie same jak przy złamaniu innych elementów kostnych. Należą do nich: ból nadgarstka oraz obrzęk okolicy złamania, krwiak i zasinienie, pogrubienie i deformacja kształtu nadgarstka, ograniczenie ruchomości nadgarstka i ręki, wystąpienie patologicznej ruchomości kości w miejscu złamania. Diagnostyka Badanie podmiotowe: wywiad z pacjentem. Badanie przedmiotowe: oglądanie, palpacja. Badania dodatkowe: badanie RTG – należy pamiętać, iż w przypadku złamań kości nadgarstka, np. kości łódeczkowatej, złamanie może nie być od razu widoczne w obrazie RTG. Należy wykonać powtórne badanie RTG po upływie jednego–dwóch tygodni od urazu. Wówczas zdjęcie RTG powinno już ukazać szczelinę złamania, która po tym czasie staje się lepiej widoczna, badanie USG – w badaniu USG okostna jest dobrze widoczna. Objawem, który może wskazywać na ewentualne złamanie, jest jej przerwanie, a także obecność krwiaka podokostnowego, tomografia komputerowa – jest obecnie najlepszym badaniem, które pozwala na uwidocznienie anatomii kostnej. Możliwe powikłania po złamaniu nadgarstka Do głównych powikłań zalicza się: zespół cieśni nadgarstka, niestabilność nadgarstka, zespół Sudecka, przykurcze mięśni, zmiany zwyrodnieniowe. Postępowanie fizjoterapeutyczne po złamaniu nadgarstka – leczenie zachowawcze Postępowanie fizjoterapeutyczne jest zależne od charakteru złamania. Przy złamaniu stabilnym, bez przemieszczenia, wykonuje się leczenie zachowawcze. Leczenie zachowawcze polega w pierwszym etapie na unieruchomieniu ręki. Czas unieruchomienia dobierany jest indywidualnie dla każdego pacjenta. Poszczególne złamania nadgarstka są leczone zachowawczo w odmienny sposób. Rehabilitację można zacząć już w pierwszych dobach po złamaniu podczas unieruchomienia ręki. W tym czasie zaleca się wykonywanie: magnetoterapii – w celu przyspieszenia procesów regeneracji tkanki kostnej, kinezyterapii – jest ważna podczas unieruchomienia; można wdrożyć już ćwiczenia synergistyczne oraz ćwiczenia izometryczne. Zapobiegają one zanikom mięśniowym. Po zdję... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się Podczas upadku do przodu i typowego podparcia się dłonią o podłoże może dojść do poważnego urazu jakim jest złamanie kości łódeczkowata jest jedną z wielu kości tworzących nadgarstek. Leży ona w pierwszym z dwóch szeregów kości nadgarstka, po stronie kciuka. Złamanie kości łódeczkowatej jest zdecydowanie najczęstsze wśród złamań kości nadgarstka. Zdarza się głównie u młodych osób, podczas uprawiania sportu (narty, rower, rolki, sporty drużynowe)..Najważniejszym objawem złamania kości łódeczkowatej jest ból w okolicy tej kości, czyli u podstawy kciuka. Ból nasila się przy uciskaniu tej okolicy, a także przy ruchach nadgarstka. Może również pojawić się obrzęk i zasinienie tej okolicy. Często uraz ten jednak nie powoduje jednak zbyt dużych dolegliwości. Może nie wystąpić wydatny obrzęk, ból może być przez dłuższy czas na poziomie akceptowalnym dla Pacjenta, zazwyczaj też nie widać zewnętrznej deformacji nadgarstka. Wtedy diagnostyka tej kontuzji może być utrudniona, ponieważ często obraz na zdjęciu RTG nie jest jednoznaczny. W takiej sytuacji postawienie prawidłowej diagnozy sprawia trudności. WskazaniaKość łódeczkowata jest słabo ukrwiona i niektóre złamania, nawet te nieprzemieszczone, powinny być od razu leczone operacyjnie. W przypadku nieprzemieszczonych złamań, zlokalizowanych w dobrze ukrwionym obszarze kości, można zastosować leczenie zachowawcze. Polega ono na całkowitym unieruchomieniu nadgarstka na okres 6-12 przemieszczone złamania kości łódeczkowatej kwalifikują się do leczenia i kwalifikacja do zabieguW trakcie konsultacji ze specjalistą ortopedą przeprowadzany jest wywiad, badanie fizykalne i ocena stanu klinicznego nadgarstka. Lekarz zleca wykonanie na miejscu badań z zakresu diagnostyki obrazowej – każdorazowo jest to badanie RTG (często w celu porównania prześwietla się także zdrową rękę). W wielu przypadkach wynik pierwszego badania RTG nie jest wiążący i dopiero dalsza diagnostyka może wykluczyć lub potwierdzić złamanie. Zlecone może być powtórne badanie RTG za 7–14 dni, wykonanie tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego – od razu lub również po 7–14 zebraniu i przeanalizowaniu wszystkich wyników, lekarz ortopeda przedstawia Pacjentowi plan leczenia. Po zakwalifikowaniu do zabiegu odbywa się konsultacja anestezjologiczna i wykonywane są niezbędne badania laboratoryjne krwi. ZABIEG – złamanie kości łódeczkowatej rehabilitacja 6–12tygodni „Powyższe wartości są czasem normatywnym, tzn. czasem planowanym i uśrednionym najczęściej występującym u Pacjentów”. Przygotowanie do zabieguProsimy o zapoznanie się z ogólnymi dokumentami dotyczącymi zabiegów ZOBACZPrzebieg zabieguZabieg operacyjny wykonywany jest przez zespół lekarzy na sali operacyjnej przy użyciu zestawu specjalistycznych narzędzi i implantów oraz aparatu RTG pozwalającego na precyzyjną repozycje odłamów kostnych. Operacja jest przeprowadzana w znieczuleniu ogólnym lub w znieczuleniu splotu ramiennego, czyli lokalnym znieczuleniu operowanej kończyny. Chirurg wykonuje cięcie skóry, o długości kilku centymetrów, zlokalizowane ponad złamaniem. Lokalizacja i długość nacięcia uzależniona jest od rodzaju złamania i procedury jaką należy wykonać. Po precyzyjnym nastawieniu odłamów kostnych, zostają one zespolone za pomocą odpowiednich implantów. Obecnie najczęściej jest to zespolenie tytanową śrubą lub płytą i kilkoma śrubami. Chirurg planując operacje a także w trakcie zabiegu, dobiera rodzaj implantu, indywidualnie do każdego przypadku złamania. Po operacji ranę skóry zamyka się szwami, które zostają usunięte po około 10-14 dniach. Po zabieguW zależności od rodzaju złamania i stabilności zespolenia, po zabiegu operacyjnym może zostać zalecone częściowe unieruchomienie operowanej kończyny. Zazwyczaj po operacji zespolenia złamania kości łódeczkowatej na okres kilku tygodni zaleca się stosowanie ortezy. Orteza zabezpiecza miejsce zespolenia kości i dzięki niej można kontrolować zakres ruchów w nadgarstku, czasami rękę umieszcza się też na temblaku. Zazwyczaj w pierwszych dniach po chirurgicznym zespoleniu złamania możliwe jest rozpoczęcie ćwiczeń ruchowych nadgarstka (co nigdy nie jest możliwe podczas leczenia nieoperacyjnego). W niektórych przypadkach, na okres pierwszych 2-3 tygodni od operacji, może zostać zalecone pełne unieruchomienie etapem leczenia operacyjnego jest rehabilitacja przeprowadzona pod nadzorem doświadczonego fizjoterapeuty, połączona z samodzielnymi ćwiczeniami wykonywanymi w zazwyczaj trwa od 6 do 12 tygodni i opiera się przede wszystkim na kinezyterapii, czyli wykonywaniu ćwiczeń leczniczych. W początkowej fazie rehabilitacji najlepiej wykonywać z terapeutą delikatne ćwiczenia bez obciążania chorej kończyny (ćwiczenia w odciążeniu, izometryczne, rozciągające oraz pobudzające stymulację nerwowo-mięśniową). Rehabilitant powinien prowadzić również terapie manualną nadgarstka. Stopniowo wprowadza się ćwiczenia oporowe wzmacniające siłę mięśniową, poprawiające stabilizację, elastyczność tkanek miękkich oraz propriocepcję, czyli czucie stawu w przestrzeni. Na końcu stosuje się ćwiczenia całej kończyny górnej, zwiększające siłę mięśniową i poprawiające dynamikę ruchów wszystkich kości łódeczkowatej niosą ryzyko trwałego braku zrost (czyli powstania tzw. stawu rzekomego) przekraczające 50%. Lekarze wykonujący zabieg lek. med. Krzysztof Onaczyszyn Specjalista Ortopeda Traumatolog dr n. med. Henryk Noga Specjalista Ortopeda Traumatolog dr n. med. Adam Pierzchała Specjalista Ortopeda Traumatolog lek. med. Mariusz Smolik Specjalista Medycyny SportowejSpecjalista Ortopeda Traumatolog Złamanie przezkrętarzowe w wyniku upadku to najczęstszy uraz kości udowej szczególnie wśród osób starszych. U osób młodych dochodzi do niego najczęściej podczas wypadku. Złamanie przezkrętarzowe w wyniku upadku to najczęstszy uraz kości udowej szczególnie wśród osób starszych. U osób młodych dochodzi do niego najczęściej podczas wypadku. Złamanie przezkrętarzowe kości udowej – czynniki sprzyjające urazom kości Złamanie szyjki kości udowej to przede wszystkim wynik urazu mechanicznego, takiego jak wypadek lub upadek. Jednak istnieją pewne czynniki, które wpływają na szczególną podatność na tego typu urazy, są to: stosowanie niektórych leków – np. leków sterydowych, które zmniejszają odporność, oraz powodują zaburzenia związane z przepływem krwi w tkance kostnej, co może prowadzić do mikrowylewów i zatorów, wskutek czego kości są bardziej narażone na złamania, zaburzenie gospodarki wapniowej, osteoporoza, nowotwory kości, niewłaściwa dieta, uboga w wapń i białko, uprawianie sportów, szczególnie narażających na urazy i uszkodzenia kości, np. sporty ekstremalne, wyczynowe, niedołężność starcza – osłabiony wzrok, słuch, choroby neurologiczne – co powoduje większe prawdopodobieństwo urazów i upadków, wrodzona słabość kości. Złamanie przezkrętarzowe kości udowej – leczenie Leczenie złamania przezkrętarzowego kości udowej polega na chirurgicznym zespoleniu odłamów kości lub wszczepieniu endoprotezy stawu biodrowego. W celu uniknięcia powikłań, zabieg powinien zostać przeprowadzony 12–24 godzin od urazu. Po operacji chory jest unieruchamiany na krótki czas, ponieważ bardzo ważne jest, aby szybko powrócił do pełnej sprawności. Zaniechanie leczenia operacyjnego w przezkrętarzowym złamaniu kości udowej może powodować zaburzenia zrostu kostnego, dokuczliwy ból, deformacje utrudniające motorykę a nawet głęboką niepełnosprawność. Ponadto istnieje zagrożenie niebezpiecznych dla życia powikłań. Dlatego z zabiegu chirurgicznego można zrezygnować wyłącznie w szczególnych przypadkach, gdy istnieją bezwzględne przeciwwskazania do operacji. Kasia gotuje z kopytka z dyni Złamanie przezkrętarzowe kości udowej – rehabilitacja Rehabilitacja po chirurgicznym leczeniu złamania szyjki kości udowej polega na wyrobieniu nawyków właściwego poruszania się oraz ma zapobiec groźnym powikłaniom. Ważne jest, aby osoba chora nie kulała, tylko używała nogi w normalny sposób. Ćwiczenia pod okiem rehabilitanta to: właściwa pionizacja ciała – początkowo za pomocą balkonika, później kul łokciowych, prawidłowe ustawienie kończyny - szczególnie po wszczepieniu endoprotezy, ćwiczenia izometryczne mięśni uda, mięśni pośladkowych, ćwiczenia czynne stawu skokowego, kolanowego i biodrowego, ćwiczenia oddechowe, krótkodystansowe spacery, ćwiczenia na basenie – po zagojeniu się rany pooperacyjnej, ćwiczenia ogólnorozwojowe mające na celu poprawę kondycji. Po około 12-16 tygodniach rehabilitacji kończyna może być już w pełni obciążana i wraca do pełnej sprawności. Złamanie kręgosłupa piersiowego nie zawsze wymaga operacji. Wystarczy unieruchomienie górnej części pleców. Złamanie kości łódeczkowatej dotyczy nadgarstka. Przy delikatnym urazie wystarczy usztywnienie ręki. Złamanie trójkostkowe polega na jednoczesnym złamaniu trzech kości. W celu diagnozy należy zrobić USG lub RTG. Kompresyjne złamanie kręgosłupa ma nieprzyjemne skutki. Leczenie urazu opiera się na leżeniu, noszeniu gorsetu i przyjmowaniu leków przeciwbólowych. Czym jest złamanie ręki w nadgarstku? Złamania nadgarstka należą do jednych z najczęściej występujących uszkodzeń tego rodzaju w obrębie kończyn górnych. Złamania ręki w nadgarstku najczęściej dotyczą osób starszych, z towarzyszącą im osteoporozą (zmniejszoną gęstością kości) oraz podczas niesprzyjających warunków pogodowych (pierwszy śnieg, ulewy, przymrozki). Wtedy też dochodzi do zmniejszenia uwagi oraz stabilności gruntu pod nogami. Złamania mogą być stabilne (niewymagające nastawienia) i niestabilne (w wyniku pojawienia się wielu odłamów). Odłamy w przypadku złamania kości promieniowej mogą kierować się: grzbietowo (złamanie nadgarstka Collesa), w kierunku dłoniowym (złamanie nadgarstka typu Smitha). Jakiej okolicy dotyczą złamania nadgarstka? Nadgarstek zbudowany jest z 8 malutkich kości nadgarstka ułożonych w 2 rzędy oraz z dwóch kości przedramienia: kości promieniowej i łokciowej, których dalsze końce połączone są z dalszą częścią ręki. Złamania najczęściej dotyczą końca dalszego kości promieniowej i łokciowej oraz kości łódeczkowatej. Kto jest podatny na złamania w obrębie nadgarstka? Podatni na złamania są wszyscy, aczkolwiek u osób starszych, które ulegają upadkom na ręce, ta podatność jest większa. Związane jest to ze zmniejszoną koordynacją i reakcjami równoważnymi oraz zmniejszoną wytrzymałością kości. Złamania w nadgarstku również dotyczą osób młodych, aczkolwiek złamanie musi mieć znacznie większą energię uderzenia bądź upadku. Złamanie nadgarstka – objawy Jeżeli zachowana jest ciągłość powłok skórnych i żaden z elementów kostnych nie wystaje poza obręb ciała (złamania otwarte), to nie jesteśmy gołym okiem rozpoznać złamania kości nadgarstka. Podczas samego upadku może być słyszalny trzask lub pęknięcie. Występują objawy dodatkowe (nierównoznaczne ze złamaniem), należą do nich: ból (podczas ruchomości w obrębie ręki, palców), ból palpacyjny, obrzęk, zwiększona temperatura w okolicy nadgarstka. Z czasem ręka może być zasiniona w wyniku przerwania ciągłości naczyń krwionośnych i wylewem krwi poza światło naczynia, jednakże ten objaw występuje z kilkudniowym opóźnieniem. Najważniejszym objawem złamania nadgarstka jest upośledzona czynność ręki z towarzyszącym bólem. Jak rozpoznać złamanie nadgarstka? Chociaż istnieją dodatkowe objawy złamań nadgarstka (z przemieszczeniem i bez) to żaden diagnosta nie jest w stanie postawić 100% diagnozy bez wykonania badania obrazowego. Każde złamanie winno być poddane badaniu rentgenowskiemu (RTG) bądź w przypadku niejednoznacznych wyników nawet tomografii komputerowej (TK) lub badaniu rezonansem magnetycznym (MRI). Rzadko spotykamy w diagnostyce obrazowej złamań w nadgarstku badanie USG. Leczenie złamania nadgarstka Leczenie zależy tak naprawdę od stabilności danego złamania. Pierwszym celem, jaki terapeuta i lekarz chcą wspólnie osiągnąć to pełny zrost kostny. Pełny zrost kostny musi być przy zachowanej geometrii stawów. Wszystko zależy od charakteru uszkodzenia. W przypadku złamania nadgarstka z przemieszczeniem część odłamów jest stabilizowanych podczas zabiegu operacyjnego za pomocą drutów i płytek, które po spełnieniu swojej stabilizacyjnej funkcji operator może, ale nie musi wyjąć z ręki. Uzyskanie prawidłowej geometrii stawów nadgarstka jest kluczowe dla osiągnięcia pełnego zakresu ruchomości w obrębie ręki. W celu wytworzenia bezpiecznego środowiska dla uzyskania pełnego zrostu kostnego po złamaniu nadgarstka lekarz decyduje się na opatrunek gipsowy. Często zadawane pytanie brzmi: Jeżeli mam złamanie nadgarstka, jak długo gips powinien stabilizować uszkodzony obszar? Najczęściej pacjenci noszą go przez kilka tygodni. Czas leczenia opatrunkiem gipsowym jest różny i zależny od typu i stabilności złamania, chorób współistniejących oraz wieku pacjenta. Wynosi on od 4-8 tygodni, a czasem nawet więcej. Decyzję o długości leczenia opatrunkiem gipsowym podejmuje lekarz. Czy można wspomóc leczenie nadgarstka, mając rękę w gipsie? W okresie kiedy pacjent ma unieruchomioną w opatrunku gipsowym rękę, można włączyć program usprawniania, wykorzystując do tego celu pole magnetyczne. Działając na wszystkie elementy znajdujące się w obrębie aparatu, pobudza ono komórki ciała do regeneracji, a tym samym przyspiesza zrost kostny. Jest to bezpieczna forma terapii dla osób, które chcą przyspieszyć proces rehabilitacji i szybciej włączyć zabiegi terapii manualnej oraz dla osób, których zrost kostny jest utrudniony i rozciągnięty w czasie. Zapraszamy po poradę. W zależności od wskazań i rodzaju złamania nadgarstka możemy pokazać ćwiczenia instruktażowe – jak w bezpieczny sposób ćwiczyć mając rękę w opatrunku gipsowym, przeprowadzając ćwiczenia kontralateralne bądź ipsilateralne. Czy proces leczenia złamania kości nadgarstka jest zakończony w momencie zdjęcia opatrunku gipsowego? Zdecydowanie nie. Ręka po kilkutygodniowym unieruchomieniu ma zazwyczaj ograniczony zakres ruchomości, zmniejszoną siłę mięśniową (ręka wydaje się być mniejsza). Upośledzona zostaje jej funkcja – przedmioty typu kubek, talerz stają się nad wyraz ciężkie. Osoby, które osiągnęły pełny zrost kostny po złamaniu kości łódeczkowatej lub promieniowej, wymagają natychmiastowej rehabilitacji, polegającej na szybkim uruchomieniu stawów przy wykorzystaniu technik manualnych. Rehabilitacja po złamaniu nadgarstka Pełny zrost kostny i zdjęty opatrunek gipsowy to zielone światło dla fizjoterapeuty do dalszego usprawniania pacjenta po złamaniu kości nadgarstka. Niezależnie od tego czy stabilizacja wewnętrzna (płytki, druty) jest wyciągnięta bądź na stałe pozostawiona w ręce pacjenta, należy rozpocząć pod okiem fizjoterapeuty rehabilitację. Terapia manualna w przypadku złamania nadgarstka polega na manualnym (jak sama nazwa wskazuje) opracowaniu okolicznych tkanek, stawów, mięśni tak, by jak najszybciej usprawnić rękę pacjenta, przywracając jej możliwie pełny zakres ruchomości i siłę mięśniową. Dodatkowo pacjent zawsze dostaje ćwiczenia po złamaniu nadgarstka, które sumiennie i regularnie musi wykonywać dla utrzymania efektów pracy fizjoterapeuty oraz dla dalszego usprawnienia ręki. Jeżeli chodzi o naszą placówkę, wykonujemy szereg zabiegów z zakresu fizykoterapii takich jak: laser, pole magnetyczne, jonoforeza z wapnem, ultradźwięki, krioterapia. Mają one za zadanie przyśpieszyć gojenie się tkanki kostnej – odżywiając je, usuwając produkty przemiany materii w wyniku toczących się w złamanym miejscu procesów leczniczych. Zajmujemy się pełną rehabilitacją po złamaniu kości nadgarstka. Należy pamiętać, że uzyskanie pełnego zrostu kości nie jest równoznaczne z uzyskaniem kondycji kości takiej jak sprzed paru tygodni. Kość po zdjęciu opatrunku gipsowego jest znacznie słabsza i podatna na ponowne złamanie, dlatego tak ważne jest rozpoczęcie rehabilitacji. Nie każde złamanie jest takie samo, a więc nie każde leczenie jest rozciągnięte na okres paru tygodni. Bywają sytuacje gdy w sytuacji bez powikłań (np. zespół Sudecka albo uszkodzenia nerwów obwodowych) oraz bez chorób współistniejących (osteoporoza, cukrzyca) leczenie może zakończyć się w 10 dniach. W trudniejszych przypadkach, np. złamania nadgarstka z przemieszczeniem, całość może zająć dużo więcej czasu. Niemniej jednak program rehabilitacji podejmują Państwo wspólnie wraz z fizjoterapeutą podczas wizyty diagnostycznej. Kiedy rozpocząć rehabilitację po złamaniu nadgarstka? Zapraszamy do R-CITO na darmową konsultację z magistrem fizjoterapii, podczas której wytłumaczymy cały proces leczenia, któremu będzie pacjent poddany. Wizytę diagnostyczną przeprowadzamy w momencie leczenia pacjenta opatrunkiem gipsowym. Zbierzemy wywiad, wykluczymy przeciwwskazania oraz zalecimy odpowiednie zabiegi. W odpowiednim momencie włączymy również terapię indywidualną lub inne zabiegi w celu przyspieszenia całego procesu terapeutycznego. Co ważne, prosimy o telefoniczny bądź mailowy kontakt z naszą placówką w celu wybrania dogodnego terminu i godziny. Pracujemy od godziny 7:00 do 20:00, więc na pewno dopasujemy się czasowo do Państwa możliwości. Telefonicznie dostaną państwo instrukcje dojazdu do naszego gabinetu, termin spotkania oraz informację o konieczności posiadania ze sobą dokumentacji medycznej – musimy znać dotychczas wybraną przez ortopedę/chirurga ścieżkę leczenia. Uprzejmie prosimy o przybycie do naszego gabinetu ok. 10 minut wcześniej w celu wypełnienia oświadczenia o aktualnym stanie Państwa zdrowia. Zapraszamy do skorzystania z naszych usług podczas leczenia złamania nadgarstka (u dziecka, osoby dorosłej, seniora). Czekamy na kontakt!

rehabilitacja po złamaniu kości łódeczkowatej